Οι ματιές του ήταν ουράνιες
και ’συ με ψεύτικες μετάνοιες,
πάσχιζες «μάταια» να τον συνεφέρεις.
Οι προσμονές σου ήταν στα λόγια,
δεν είχες σχέσεις με ρολόγια,
μετρούσες ό,τι σου ’λεγε ο τρικέρης
Οι ματιές σου ήταν στο στρώμα
κι αυτός γονάτιζε ακόμα,
νόμιζες γόησσα πως θα προκόψεις.
Οι προσμονές σου νοθευμένες
και με τις σκέψεις σου αλλαγμένες,
τον κόσμο του κομμάτια θα τον κόψεις.