Κοριτσάκι μου απ’ τη Θήβα,
στην υγειά σου, πάλι εβίβα,
ν’ ακουσθεί ως τη Λειβαδιά.
Δίστομο και Αταλάντη,
ας το μάθουνε «δ ι α μ ά ν τ ι»
πως μου πήρες την καρδιά.
Στης αγάπης το ταξίδι,
συντροφιά του Καζαντζίδη,
στου «υπάρχω» τις φωτιές.
Και στον Άγιο-Κωνσταντίνο,
θα δακρύσουμε για εκείνο…
Να ερχότανε, το χθές…